مسائل استراتژیک ایران

هر سیستم انتقالی، مبتنی بر اندیشه‌ی استراتژیک سیاسی و نوعی سازماندهی است. گاهی این سازماندهی، ممکن است شامل مدل‌هایی از همبستگیِ نیروهای متنوع تعریف شود و گاهی صرفا یک یا

در اقدام نظامی نزدیک اسراییل بر ضد جمهوری اسلامی، پیش فرضِ ظاهرا میهنی، قرار بر بمباران و کشتار غیر نظامیان فرضِ قطعی شده پنداشته می‌شود و از ایرانیانی که نقشی

هدف استراتژیک اصلی که اسراییل در غایت وجودی خود دنبال خواهد کرد، به زیر آوردن جمهوری اسلامی است. یا مخالفان رژیم در این مسیر زودتر می‌جنبند و برنامه‌ریزی استراتژیک، اجرایی

‏شکاف های پژوهشی دوره‌ی انتقال سیاسی را شناسایی کنیم. اگر یک مرکز، اتاق فکر یا اندیشکده نتواند به شما استراتژیک بگوید که شکاف‌های دانش وضعیت (research gap) در کجا قرار

یک پیش‌فرض در زنجیره‌ی روایت‌های گذار سیاسی وجود دارد که حداقل‌های ضروری اما کلیدی را گوشزد می‌کند. عاملان تغییر در نمونه‌های تاریخیِ همین موج سوم، عموما خود را موظف به

در کنفرانس همگامی جمهوری خواهان در روز ۷ آوریل، آرش سرکوهی از تجربه‌ی کار سیاسی نسلی که انقلاب ۵۷ را رقم زد گفت و یادآور شد به خوب و بدش

Israel’s air strike on April 1st targeting the annex of the Iranian consulate in Syria resulted in at least seven deaths among the Quds Force, including four key commanders operational

شهر یکم: گر فلاطون به حکیمی مرض عشق بپوشد عاقبت پرده برافتد ز سر راز نهانش هر جا که ساده سازهای یک مسأله وجود دارند همیشه نقاط اکستریمِ مقابل آن

نقطه‌ای که همگرایی (Consensus) سیاسی در زمان انتقال‌ها شکل می‌گیرد در نمایندگی های سیاسیِ عامل است. جایی که نمایندگی، کدخداست، همگرایی در نیروی سیاسی بی معناست. به همین خاطر در